Pimpelmezen in het nestkastje

Ik weet het zeker: ze zijn het nestkastje aan het inrichten! Een pimpeltje (of twee, maar ik herken ze natuurlijk niet) komt al minstens een week mijn vorig jaar opgehangen nestkastje bezoeken. En vandaag zag ik hem eindelijk met een plukje mos naar binnen piepen.

Hij heeft het er maar druk mee. In de inspectiefase hoorde ik hem af en toe keihard tikken vanbinnen. Ik zie hem ook regelmatig rond de opening hakken. Eerst dacht ik dat hij die te klein vond, misschien heeft hij wel een lekker dik vrouwtje op het oog. Maar op wikipedia lees ik dat ze zo de ingang markeren, als ze eenmaal hebben besloten dat ze daar gaan broeden. Alsof ze hun naambordje naast de deur ophangen.

Het geeft een enorme verantwoordelijkheid, een nestje in je tuin. Zeker in een kastje waar ik de locatie van heb uitgezocht. De enig zinnige plek in mijn tuin is op het westen, en het moet idealiter op het noordoosten. Hij krijgt dus de middag- en avondzon. Zouden de meesjes straks niet stikken van de hitte? En dan de katten van de buren. Ik heb ze nog nooit op het schuurdak gezien, maar voorheen was er ook niks te beleven.

De tijd zal het uitwijzen. Ik zal het met arendsogen blijven volgen. En met de camera. Van gepaste afstand uiteraard.

Vervolg
Aflevering 2: Pimpelmezen aan het broeden?
Aflevering 3: Piepende pimpelmeesjes
Aflevering 4: Pimpelmezen van Jolanda Groeneveld
Aflevering 5: Pimpelmezen uitgevlogen!
Aflevering 6: Pimpelmezen 2011 video

Broodroof

(Klik erop om te vergroten, terug met de terugknop van de browser)

Geen covergirl

In mijn allereerste blogstukje schreef ik over de onverwachte fotoshoot voor de cover van het kwartaalblad Struinen van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Ik had daar al een weifelachtig gevoel over: eerst zien dan geloven. En inderdaad, of het nu een voorgevoel was of een self-fulfilling prophecy, maar ik ben weggeredigeerd. Tja.

Mijn wandelmaat staat er gelukkig wel op! Ik mag verklappen dat hij degene linksonder is.

Struinen lente 2011

Vos in beeld

© Werner Holzwarth

Bij een vriend van me die kleine kinderen heeft, zag ik het prentenboekje "Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft", door Werner Holzwarth. Daarin krijgt een mol een drol op zijn hoofd, en gaat hij verschillende dieren langs op zoek naar de dader. De vos (Vulpes vulpes) komt niet voorbij in het verhaal. Toch zou het een goede kandidaat geweest zijn: vossen poepen graag op een verhoginkje.

Vossendrol op een
molshoop in het duin

Het boekje over "Dieren van de Amsterdamse Waterleidingduinen" (te koop in het bezoekerscentrum bij de Oranjekom) noemt de vos de schooier van het duin, want het is een alleseter. Ze eten konijnen, muizen, vogels die op de grond broeden, maar ook beesten die al dood waren, eieren, en nestdieren. Vossen leven in een ‘bouw’. Dat hol heeft altijd meerdere uitgangen, ‘pijpen’ genoemd.

Een vos krijgt 4 tot 6 jongen, meestal in april. Na drie weken zijn de oogjes open. Ze komen dan naar buiten onder begeleiding van moeder ‘moer’ (vader heet een ‘rekel’). Al spelend oefenen ze met het bespringen van prooien. Als je in het duin afdrukken van hondenpootjes ziet, zijn ze van de vos.

Sinds afgelopen dinsdag kun je het van dichtbij bekijken via www.volgdevos.nl. Staatsbosbeheer heeft in de Oostvaardersplassen 4 webcams in en bij een vossenhol geïnstalleerd. Zij noemen dat trouwens een burcht, geen bouw.

Ik kan je aanraden om het introductiefilmpje te bekijken. Dan snap je meteen hoe een vossenhol in elkaar zit, en het geeft een leuk beeld van de opzet van de onderneming.

Om de live beelden via de site te zien, moet je Silverlight geïnstalleerd hebben. Heb je dat niet, en wil je dat ook niet (zoals ik), dan is dat gelukkig geen probleem. Rechtsonder staat de vraag: Hoe kan ik de live webcambeelden bekijken? In het antwoord staat een rechtstreekse link naar de beelden. Die kun je meteen aanklikken, dan opent je eigen mediaplayer. Werkt dat niet met jouw mediaplayer, open dan de link in de VLC mediaplayer, dat werkt in elk geval.

Nog meer webcams: op Beleef de lente van de Vogelbescherming kun je 8 nesten van verschillende soorten vogels volgen. Ik heb al naar supermooie beelden van klepperende ooievaars zitten kijken!

(klik op de foto’s voor een vergroting, terug naar het blog met de terugknop van de browser)

Gele trilzwam

Dankzij het blog van Marisca weet ik nu dat dit niet een soort judasoor is, maar een gele trilzwam. Ik kende ze al uit de Waterleidingduinen, maar deze van de foto zit in de Kennemerduinen (ruimer gezegd: Nationaal Park Zuid-Kennemerland). Sinds ik verhuisd ben, moet ik eerst een half uur fietsen voor ik in de Waterleidingduinen ben. Dat valt op zich nog mee, maar met ijzig weer trekt me dat maar matig. Dan kies ik graag voor gemak, en fiets ik in een kwartiertje naar de Kennemerduinen.

Daar moest ik wel aan wennen, deze andere duinen. De sfeer is heel anders dan in de Waterleidingduinen, en ook mag je in de Kennemerduinen niet buiten de paden, wat het avontuurlijk zwerven beperkt. Nu ik er vaker kom, raak ik er in thuis, en ga ik ze toch meer waarderen.

Omdat ik in het begin het gebied nog niet kende, volgde ik de uitgezette routes. Het heeft iets enorm troostrijks om de paaltjes te volgen, je te laten leiden door wat anderen voor je bedacht hebben. Niet hoeven bedenken welke kant je op zal gaan is rustgevend: je mag je overgeven, de touwtjes loslaten, je hoeft niets zelf te beslissen, alleen de ene voet voor de andere te zetten. Ik merkte laatst wel dat ik daardoor ook vergeet om me heen te kijken (nu ik de routes ken). Misschien word het tijd om weer zelf mijn weg te kiezen.

Afijn, die gele trilzwam. Die vind je langs de groene route, richting Brederodeberg. De boom zit er vol mee. Ook twee aan weerskanten, zodat het lijkt alsof de boom oortjes heeft. Deze foto’s zijn van half februari, maar met Kerst zaten ze er ook al! Midden tussen de sneeuw, die knaloranje frummels, prachtig.