Dit is aflevering 5 van de pimpelmezen.
Aflevering 1:
Pimpelmezen in het nestkastje
Aflevering 2:
Pimpelmezen aan het broeden?
Aflevering 3:
Piepende pimpelmeesjes
Aflevering 4:
Pimpelmezen van Jolanda Groeneveld
Ik heb geen foto’s van het uitvliegen gemaakt. Gelukkig heeft Jolanda dat wel gedaan, zie de vorige aflevering. Ik heb gefilmd! Dat moet ik monteren, en dan verschijnt het op het blog.
 |
| Nieuwsgierig jong |
Het gebeurde vanochtend vroeg. Ineens zag ik er eentje wel heel ver naar buiten leunen. Ik rende naar binnen om mijn camera te grijpen, en daar gingen ze, één voor één. Pootjes op het randje, en vliegen naar pa en ma die verderop in de boom ze aan het roepen waren. Niks vallen en opstaan, net twee en een halve week uit het ei, en gewoon wegvliegen alsof ze niet anders gewend zijn. Ik ben er nog helemaal ondersteboven van, en verbijsterd dat ik erbij was.
 |
| Oudermees met wurm |
Nou heb ik wel de afgelopen dagen werkelijk niets meer gedaan, alleen in de tuin verkeerd met de camera binnen handbereik. Je leeft toch bijna twee maanden mee met die beesten, dan wil je het meemaken als de kinders de wijde wereld in trekken. Als ze hun koppie al helemaal naar buiten steken, kan het nog dagen duren, weet ik nu. Op de website van Madelèn Essens staat een lange pagina met
vragen en antwoorden over mezen en nestkasten. Daarin staat dat ze binnenin oefenen met hun vleugeltjes. En dat het uitvliegen bepaald wordt door de eerste die eruit floept. Dan zullen pa en ma de rest ook naar buiten roepen. Die eerste(n) heb ik dus gemist. Ik heb geen idee van het totaal, ik heb er ongeveer zes meegemaakt (zo opwindend dat ik de tel ben kwijtgeraakt).
 |
| Het lege nest |
Poes was in geen velden of wegen te bekennen. Een stuk of vijf vlogen redelijk snel na elkaar. Toen was er paniek om een gaai. Dat duurde lang. De alarmgeluiden van de mezen klonken ver weg. Een gaai kwam op de dakgoot van mijn huis zitten. Die vloog weg op mijn ‘ksst, ksst’ en armgezwaai. Verder niets. En het laatste meesje maar wachten tot hij ook eruit mocht. We waren bang dat de ouders misschien niet meer terug zouden komen. Ik kon zelfs nog een kopje koffie inschenken tijdens het wachten. Eindelijk kwamen de mezen weer om de laatste te roepen. Dat was het dan. Zucht.
Volgens mij hoorde ik daarna wel nog die bekende kindergeluidjes, verderop in een conifeer. We zullen het beste er maar van hopen.
Het is niet rustgevend, een nestkastje met mezen. Het is wel één van de prachtigste en ontroerendste dingen die ik in mijn tuin heb meegemaakt.
Nu afwachten hoe de video wordt!
(klik op de foto’s voor een vergroting, terug naar het blog met de terugknop van de browser)
Vervolg
Aflevering 6:
Pimpelmezen 2011 video
Het antwoord van Vogelbescherming op mijn twijfel wanneer de nestkast schoon te maken, nu meteen of in het najaar:
BeantwoordenVerwijderenHartelijk dank voor uw e-mail. Het is goed om nestkasten af en toe schoon te maken. Vaak zit er namelijk ongedierte in het nest en soms blijft er een rot ei of een dood jong achter. Dit verkleint de kans op een succesvol broedsel het volgende voorjaar.
Nestkasten kunt u schoonmaken in het najaar, rond september/oktober. Alle jongen zijn dan zeker uitgevlogen, ook jongen van een tweede of derde legsel. Door in het najaar schoon te maken biedt u de vogels in de winter ook een schone rustplaats. Mocht u er zeker van zijn dat er op dit moment geen nieuwe activiteiten van nieuwe kool- of pimpelmezen plaats vinden rondom de nestkast, dan kunt er voor kiezen het kastje nu schoon te maken.
Om schoon te maken haalt u de kast uit de boom of van de muur en schudt al het oude nestmateriaal eruit. U moet er rekening mee houden dat er vaak ongedierte als vlooien en luizen in het nest zit. Giet daarom eerst een flinke scheut heet water in de nestkast voor u het oude nest eruit haalt. Met een harde borstel en heet water even uitboenen en de kast kan weer een heel nieuw broedseizoen mee.
Hoi Linda,
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je mezen nu toch ook zijn uitgevlogen! Ik herken zoveel in je verhaal. Vooral dat nerveuze, van niet eens even een kop koffie (in mijn geval thee) te maken, omdat je bang bent dat je wat mist. Ik liep ook steeds maar van de ene naar de andere kamer om te uit het raam te kijken. Jij hebt gelukkig een tuin, dan kan je er iets beter bijkomen, mijn balkon heb ik (op het helpen van de de gelandde vogeltjes na) niet betreden. Ik heb ook de familie niet gezien, ik zag alleen pa of ma of allebei bij het nestkastje terugkomen voor de rest. Waar die kleintjes toen waren... geen idee!
Dat ondersteboven gevoel ken ik nu ook ja! Ik denk dat je dat meegemaakt moet hebben, om te begrijpen. Ik was ook helemaal enthousiast en wilde het iedereen vertellen! Maar inderdaad, rustgevend is het niet. Je volgt het steeds en hoopt dat de kleintjes het redden. Die kindergeluidjes en al dat gekwetter heb ik ook nog lang gehoord, in de bomen hier aan de overkant. Maar gezien heb ik ze niet meer. Ik vond het ook zeer ontroerend en prachtig om mee te maken. Echt een klein wondertje, zeker om het van dichtbij te mogen aanschouwen! Je voelt je toch ook een beetje verantwoordelijk voor "je eigen" mezen! Die site waar je het over hebt, daar heb ik ook veel opgezocht en zij heeft ook een aantal foto's van mij op haar site gezet. Ik vind je foto's die hier staan echt heel leuk. Het filmpje heb ik nog niet gezien, daar moet ik me nog even in verdiepen waar het staat en hoe het moet. Of heb je hem er nog niet opgezet? Ik vond ons mezenavontuur heel erg leuk en vooral ook het spontane contact omtrent dit hele verhaal!
Jij ook heel erg bedankt voor je reacties en het plaatsen van mijn foto's. Het is/was heel herkenbaar allemaal!!
Hartelijke groetjes, Jolanda
Hoi Jolanda,
BeantwoordenVerwijderenIk probeer nu iedereen aan de nestkast te krijgen, 'zo leuk!' Ik heb ze ook niet meer gezien, alleen gehoord (denk ik). Ik mocht tot op ongeveer 2 meter komen met de camera. Van de ouders dan, de jonkies zagen geen gevaar, daar heb ik de camera tot op een meter voorgehouden (als pa en ma niet keken).
Het filmpje moet ik nog monteren hoor, dat staat nog nergens. Maar als het af is, komt het op dit blog te staan.
Ik vond het een superleuke ervaring, en ook heel leuk om het met jou te delen!
Groetjes, Linda