vrijdag 26 mei 2017

De sint-jacobsvlinder in het labyrint

Hemelvaartsdag, kwart over acht ‘s ochtends. Met de dauw op mijn ogen fiets ik naar Bloemendaal aan zee, naar het Eindpunt. Drie keer eerder liep ik een labyrint: een keer in de Grote Kerk, een keer bij Dé Plek (beide een pop-up labyrint tijdens de Geluksroute Haarlem) en een keer bij de Vlierhof in Kleve, Duitsland, waar een prachtig labyrint gemaakt is met kruiden, heesters en andere planten. Dit wordt de eerste keer dat ik op het strand een labyrint ga lopen.

Bamboe krast lijnen
in het zand, een lichtvoetig
labyrint aan zee

De zon straalt, er staat een fris briesje, de eerste badgasten installeren zich op hun strandbedjes. Ik stel me voor aan organisator Joke en aan de andere deelnemers. Joke heeft bamboe stokken en een touw met lussen op elke 60 cm. Ik houd in het midden een stok in het zand gepind, terwijl twee anderen elk een stok door een lus steken, de draad strak trekken en zij aan zij achteruitlopend de paden van het labyrint rondom in het zand krassen. We maken dit keer het labyrint van Chartres, dezelfde grondvorm als die in de Vlierhof. De bochten worden ingetekend en we versieren het labyrint met schelpen, drijfhout en wat we nog meer vinden. Iedereen speelt eraan mee. Ik zoek in de branding naar een mooi schelpje en vind een verdronken sint-jacobsvlinder. Die leg ik in het midden van het labyrint.

[ Tekenen. Foto: deelnemer ]
Als we vinden dat het klaar is, geeft Joke uitleg over het labyrint: in tegenstelling tot een doolhof is er maar één weg naar binnen, en je gaat dezelfde weg terug eruit. Je kunt het lopen op de manier die je zelf wilt, alles mag. De eersten lopen het labyrint in. Het verrast me dat hun looptempo niet sereen meditatief traag is, maar van een gewone wandelsnelheid. “We hebben het labyrint ook wel eens rennend gedaan,” vertelt een deelnemer, “dan moet je wel goed opletten in de bochten.” Wat bevrijdend! Ik besluit het ook eens te proberen; niet rennend, maar in mijn normale tempo.

[ Sint-jacobsvlinder ]
Ik heb oog voor wat ik allemaal tegenkom op het pad, in plaats van diep in mezelf te zinken. Mijn blik valt op een zaagje (een bepaalde schelp), die neem ik mee. Verderop ligt midden op het pad een glinsterende, transparante kwal. Ik kom langs een grote zwarte schelp, en in een volgende cirkel langs een wit veertje. Halverwege laat ik in een opwelling het zaagje achter op het pad. Hier op het strand is het een volstrekt andere beleving dan bij de andere drie labyrinten die ik liep. Ik voel geen moeheid, geen tranen, geen ongeduld, het is fijn om in mijn natuurlijke tempo te lopen. Af en toe raak ik afgeleid door iets wat elders op het strand gebeurt en dan wankel ik. Wel focus blijven houden op mijn pad! Ik pak een ander zaagje op en dat neem ik mee naar het centrum.

[ Lopen. Foto: deelnemer ]
Eerder dan verwacht kom ik daar aan. Ik bewonder het schelpenpatroon, maar waar is nou mijn vlinder? Dan zie ik een deelnemer op de terugweg uit het labyrint met haar handen koesterend in een kommetje gevouwen. Alles komt en gaat. Ik wil ook iets meenemen uit het labyrint. Ik zie een dichte mossel, die zal ik naar zee terug brengen. Een klein wit schelpje kan ik ook niet laten liggen. Ik heb twee dingen ingebracht, dan mag ik er twee uit halen, zo redeneer ik. Op de terugweg leg ik het witte schelpje naast de grote zwarte schelp. Als ik de mossel later zachtjes in het water laat zakken, gaan de kleppen een beetje open.

Op blote voeten
Zand en water, zon en wind
Mijn pad vol bochten

Na afloop drinken we samen koffie en thee, sommigen bestellen taart erbij. We praten gezellig na. Ik schrijf steekwoorden in mijn boekje. Joke pakt ook haar schrijfboek erbij. Ze vraagt ons allemaal om een woord. Ik kom op ‘laid back nieuwsgierig’. Het thema van deze week is ‘erkenning’, hoor ik. Dat vormt het eerste woord van het gedicht van al onze woorden bij elkaar. We bestellen nog een rondje. De zon brandt, muziek klinkt over het terras. Beneden huppelen kinderen door het achtergelaten labyrint.

Joke begeleidt in de zomer wekelijks een labyrint op het strand van Bloemendaal.