donderdag 26 mei 2011

Pimpelmezen uitgevlogen!

Dit is aflevering 5 van de pimpelmezen.
Aflevering 1: Pimpelmezen in het nestkastje
Aflevering 2: Pimpelmezen aan het broeden?
Aflevering 3: Piepende pimpelmeesjes
Aflevering 4: Pimpelmezen van Jolanda Groeneveld

Ik heb geen foto’s van het uitvliegen gemaakt. Gelukkig heeft Jolanda dat wel gedaan, zie de vorige aflevering. Ik heb gefilmd! Dat moet ik monteren, en dan verschijnt het op het blog.

Nieuwsgierig jong
Het gebeurde vanochtend vroeg. Ineens zag ik er eentje wel heel ver naar buiten leunen. Ik rende naar binnen om mijn camera te grijpen, en daar gingen ze, één voor één. Pootjes op het randje, en vliegen naar pa en ma die verderop in de boom ze aan het roepen waren. Niks vallen en opstaan, net twee en een halve week uit het ei, en gewoon wegvliegen alsof ze niet anders gewend zijn. Ik ben er nog helemaal ondersteboven van, en verbijsterd dat ik erbij was.

Oudermees met wurm
Nou heb ik wel de afgelopen dagen werkelijk niets meer gedaan, alleen in de tuin verkeerd met de camera binnen handbereik. Je leeft toch bijna twee maanden mee met die beesten, dan wil je het meemaken als de kinders de wijde wereld in trekken. Als ze hun koppie al helemaal naar buiten steken, kan het nog dagen duren, weet ik nu. Op de website van Madelèn Essens staat een lange pagina met vragen en antwoorden over mezen en nestkasten. Daarin staat dat ze binnenin oefenen met hun vleugeltjes. En dat het uitvliegen bepaald wordt door de eerste die eruit floept. Dan zullen pa en ma de rest ook naar buiten roepen. Die eerste(n) heb ik dus gemist. Ik heb geen idee van het totaal, ik heb er ongeveer zes meegemaakt (zo opwindend dat ik de tel ben kwijtgeraakt).

Het lege nest
Poes was in geen velden of wegen te bekennen. Een stuk of vijf vlogen redelijk snel na elkaar. Toen was er paniek om een gaai. Dat duurde lang. De alarmgeluiden van de mezen klonken ver weg. Een gaai kwam op de dakgoot van mijn huis zitten. Die vloog weg op mijn ‘ksst, ksst’ en armgezwaai. Verder niets. En het laatste meesje maar wachten tot hij ook eruit mocht. We waren bang dat de ouders misschien niet meer terug zouden komen. Ik kon zelfs nog een kopje koffie inschenken tijdens het wachten. Eindelijk kwamen de mezen weer om de laatste te roepen. Dat was het dan. Zucht.

Volgens mij hoorde ik daarna wel nog die bekende kindergeluidjes, verderop in een conifeer. We zullen het beste er maar van hopen.

Het is niet rustgevend, een nestkastje met mezen. Het is wel één van de prachtigste en ontroerendste dingen die ik in mijn tuin heb meegemaakt.

Nu afwachten hoe de video wordt!

(klik op de foto’s voor een vergroting, terug naar het blog met de terugknop van de browser)

Vervolg
Aflevering 6: Pimpelmezen 2011 video

dinsdag 24 mei 2011

Pimpelmezen van Jolanda Groeneveld

Dit is aflevering 4 van de pimpelmezen.
Aflevering 1: Pimpelmezen in het nestkastje
Aflevering 2: Pimpelmezen aan het broeden?
Aflevering 3: Piepende pimpelmeesjes

Wie de commentaren bij de berichten over de pimpelmezen heeft gelezen, heeft meegenoten van de pimpelmezen bij Jolanda op het balkon. Bij mij zijn ze nog altijd niet uitgevlogen, maar bij haar wel al. Ik ben zeer dankbaar dat ze haar schitterende foto’s heeft opgestuurd, zodat ik ze hieronder op dit blog kan laten zien. Dankjewel Jolanda!

"Dit zijn een paar van de foto's die ik gemaakt heb nadat ze net uit het
nestje waren. Die ene in mijn hand, heb ik opgepakt omdat hij op het balkon
geland was, tussen de konijnen. Hij is van mijn hand de wijde wereld
ingevlogen."

Jolanda Groeneveld

Vervolg
Aflevering 5: Pimpelmezen uitgevlogen!
Aflevering 6: Pimpelmezen 2011 video














woensdag 18 mei 2011

Piepende pimpelmeesjes

Dit is aflevering 3 van de pimpelmezen.
Aflevering 1: Pimpelmezen in het nestkastje
Aflevering 2: Pimpelmezen aan het broeden?

Er wordt al dik een week druk gevoerd in huize Pimpel. In het begin viel het vooral op dat ze nu wel heel veel heen en weer vlogen. Maar ik kon nog niks horen. Met alle andere herrie van vogels, kinderen en vliegtuigen was het wat moeilijk vast te stellen of de eieren nou waren uitgekomen of nog niet.

Na een paar dagen kon ik zachtjes piepen horen. En nu kun je ze van meters afstand horen schreeuwen. Goede akoestiek, dat nestkastje. Pa en ma hebben het er maar druk mee: wurmpjes naar binnen, poepjes mee naar buiten. Af en aan gaat het. Vaak zit het oudermeesje eerst in de goot te controleren of de kust veilig is. Andere keren flitst hij of zij in één keer door het gat. Ontzettend knap dat ze in de vlucht zo goed kunnen mikken.

Misschien vind je het normaal dat het altijd goed gaat. Maar toevallig zag ik kort geleden hoe een rennende merel over een takje struikelde. Je kent het wel: je gaat er met je ene voet op staan, zodat je er met je andere voet achter blijft haken. Die merel heeft geen handjes om zich op te vangen, dus hij ging vol op zijn snufferd. Anders dan mensen keek hij niet beschaamd om zich heen of iemand het gezien had. Hij rende gewoon weer verder

Om de pimpels te fotograferen had ik me verdekt opgesteld achter de sneeuwbal. Dat was niet echt nodig, ze zijn aan me gewend geraakt. Ze vliegen over mijn hoofd in en uit. Dat is vooral als ik iets voor mezelf aan het doen ben (ik heb pasgeleden het tuinpad bestraat). Als ik op ze ga letten – met de camera in de aanslag – gaan ze ook op mij letten. Toch weerhoudt dat ze niet om door te gaan met voeren. Ik denk eigenlijk dat ze het wel handig vinden als ik rondhang. Dan weten ze zeker dat Poes een beetje op afstand blijft, want die is nog niet zo aan me gewend.

Als ik goed reken, dan zou het kunnen dat ze rond het weekend uit gaan vliegen. Spannend!

Bij Jolanda zijn ze al uitgevlogen, zie haar commentaar bij de vorige aflevering.

Vervolg
Aflevering 4: Pimpelmezen van Jolanda Groeneveld
Aflevering 5: Pimpelmezen uitgevlogen!
Aflevering 6: Pimpelmezen 2011 video

maandag 2 mei 2011

De geestelijke waarde van legpuzzels maken

Koninginnedag was dit jaar weer geslaagd. Op mijn dooie akkertje heb ik in mijn eentje over de lokale vrijmarkt geslenterd. Slenteren is moeizaam voor het lijf, ik word er ontzettend krakkemikkig van. Maar voor het hoofd is het een verademing. Niks moet, doelloos, tijd speelt geen rol. Hoewel doelloos, ik hield mijn ogen open voor twee boeken: Godinnen in elke vrouw van Jean Shinoda Bolen, en Life of Pi van Yann Martel. Die heb ik niet gevonden (volgende keer misschien iets vroeger gaan), wel drie legpuzzels. En twee tegeltjes. Zo mooi! Die mevrouw wist niet wat ze ermee moest doen, verkocht ze daarom. Ik heb ook geen idee, maar het prikkelt wel de fantasie wat ik ermee zou kúnnen doen.

Dachshunds, puzzle 300 pieces
fully interlocking, size: 26 x 38 cm
Afijn, die legpuzzels, dat is mijn nieuwe hobby sinds de winter. Ik schaamde me er een beetje voor, wat een leeghoofdig tijdverdrijf! Ik zie nog die boer voor me, van Boer zoekt vrouw, ik ben even zijn naam kwijt, Arie geloof ik. Die zat avond aan avond in zijn eentje te puzzelen, maar hij vond het wel ongezellig sinds zijn moeder was overleden. Hij heeft desondanks (of misschien dankzij, want mij ontroerde hij) een leuke vrouw gevonden. Dat doet me goed, ze zagen er gelukkig uit, zo samen op tv.

Die legpuzzels dus. Juist in die leeghoofdigheid schuilt het geheim. Legpuzzels maken is een vorm van meditatie. In meditatie houd je je geest ergens op gericht, zodat hij niet gaat dwalen en verhalen maken, en het Hier en Nu kwijtraakt. Je volgt je ademhaling, of je kijkt naar een kaars, of een bloem of iets dergelijks, of reciteert een mantra. Bij het maken van een legpuzzel gebeurt hetzelfde: alles draait om het passende puzzelstukje, al het andere verdwijnt. Volledig aanwezig in het heden, zonder andere gedachten.

Wat het voor heeft op normale meditatie, is de bevrediging van het zien groeien van de afbeelding. De chaos die zich ordent. De puzzelstukjes vallen zogezegd op hun plaats.

Alleen die pijn in je nek in het begin, van het eroverheen hangen, het duurt een paar weken voor je spieren zich aanpassen en dat over is. Maar lang stilzitten op een kussentje is ook wennen.