woensdag 16 mei 2012

Daar is de nachtegaal

De dag voor Dodenherdenking. Het was een heiige dag. Een dag eerder had ik alleen geslenterd en gefotografeerd, nu wilde ik stevig doorwandelen. Ik nam wel mijn camera mee, want de schaapskudde zou bij ’t Wed staan, met demonstraties door de herder en de schapenhonden. Maar daar heerste stilte. Een enkele teleurgestelde bezoeker. Een meerkoet. Meeuwen. Een strandlopertje, te rap om op de foto te krijgen. Ook geen sporen van schapen, ze waren er niet geweest.

Mooi, dan kon ik nu lekker lopen, op naar het vogelmeer. De schouderriem van mijn nieuwe camera sneed in mijn hals. Ik klemde hem onder de band van mijn rugzak. Daar moest ik nog een oplossing voor verzinnen. Het grote kruis van de erebegraafplaats stond gewichtig op de heuvel, zwart afstekend tegen een grijze lucht. In de leegte klonken vliegtuigen, en lijstergezang. Niet van een merel, maar voller, ronder, en met variaties die ik nog niet kende. Waar zat die vogel? Er zaten er meer, verscholen in het struweel. De hele wandeling hoorde ik ze zonder ze te zien.

Tot het vogelmeer: daar zat er eentje tussen de kale takken. Een mevrouw wees hem aan voor haar vriendin en hij vloog weg voor ik de rits van mijn cameratas open had. "Wat was dat voor vogel?" vroeg ik. "Een nachtegaal!" Ach nu toch, ik en mijn vogelkennis. Toen de dames doorliepen wipte de nachtegaal de boom weer in, en kon ik hem filmen. Eindelijk. Met 30x zoom.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten